Ноќ е. Во нокта има ѕвезди, а јас гледам во тој бескрај и долго размислувам за тебе .Во главата ми се испреплетуваат многу мисли и прашања, но едно од нив не ми дава мир, не ме остава да заспијам, а толку го довикувам сонот. Кога се будам пак го барам твојот лик меѓу ѕидовите на мојата соба и се обидувам да си замислам дека си со мене. Но сè е залудно. Доаѓам до сознание дека пак сум сама, а ти си далеку од мене. Можеби си среќен со некоја друга девојка, а јас чуствувам дека моето срце ти припаѓа само тебе. Разумот како да не господари со мене, а ти си виновен за сето тоа. Што можам да направам кога срцето е тоа што ме води, а љубовта нема граници. Ако те сретнев порано, дали ќе ја прифатеше мојата љубов? Дали ќе сфатеше дека сум создадена само за тебе? А сега ми преостанува да се прашувам каде згрешив!? Се обидувам да го заборавам она прекрасно лето кога за прв пат ја почуствував топлината на љубовта што ми ја подари. Но летото одамна го нема, а со него како да завршија сите надежи и соништа што ме потсетуваат на тебе.

Прочитајте повеќе