Во желба своите деца да ги заштитите и да го сочувате од евентуални повреди, родителите често одат до крајност и ги држат под "стаклено звонче". Како растат стануваат свесни за својата околина, децата мораат на своја кожа да го почувствуваат светот околу себе. Ни еден родител не сака да го види детето како плаче откако ќе падне од велосипед, ролерки и слично, но тоа е дел од растењето. 

Растењето е трнлив пат, полн со препреки и замки во кои децата често паѓаат. Тие не се возрасни за да увидат дека од дрво лесно ќе паднат, од столче дека можат да се превртат. Како што расте детето мора да падне неколку пати. 

Секако дека се си има свои граници, и дека секој родите треба да му дозволи до која граница треба детето да го доживува светот. Додека не направат грешка, децата многу тешко ќе ја запознаат длабочината на проблемот. Вие не морате секогаш да бидете тука и да давате отпор.

Еднаш кога ќе сватат дека има граници, очајнички ќе сакаат да ги преместат.  Родителите чии деца ги пуштаат да прават грешки им прават услуга. Се работи на подготовка за живот. Од грешките се учи, нели. И секоја грешка не е неуспех. 

Бидете трпеливи и чекајте детето само да извлече заклучок од своите постапки и грешки. Пуштете ги да грешат.

Прочитајте повеќе