А што би правел без тебе? Како би ги издржал овие бескрајно долги денови далеку од тебе ако си кажеме збогум? Колку и да ме повреди не се чувствувам така, незнам зошто. Како и многу други нешта со тебе и ова ми се случува прв пат. Треба, да, треба да бидам повреден, но ете, нешто му вика на срцето мое да не биде повредено, не сеуште, не од тебе.
Ах, колку само сакам да те видам да знаеш, да ги почувствувам твоите две раце околу мојата половина како ме стискаат, како да велат: „остани, ми требаш.“ Да ги видам твоите две очички како сонце сјајни како ме гледаат и велат: „ти текна да дојдеш глупчо еден?“ И оние две усни за кои копнеам, ахх... да знаеш само колку копнеам по нив, да ги пробам, да ја почувствувам нивната топлина, нивниот вкус, да ги грицнам малце... :$
Велиш не знаеш да сакаш, не знаеш да си заљубена. Јас велам дека не си ја почувствувала вистински љубовта за да знаеш. Кажи ми на дали ти текнува на некого пред да заспиеш? Откако ќе се разбудиш? Дали ти текнува на некого додека слушаш некоја тажна љубовна песна, додека пишуваш љубовно писмо? Дали кога ќе ти текне на некого ти доаѓа да се смееш со самата помисла на него? Дали некој ти недостасува толку многу што си ја гушнала перницата кога не е тука? Која е личноста што и кога ти се спие ти не одиш да спиеш затоа што знаеш дека ќе ти недостасува? Дали има некого за кого плачеш навечер затоа што те повредил или си го повредила? Кажи ми дека ниедна од овие работи не е точна и тогаш ќе ти кажам дека не си заљубена и дека незнаеш да сакаш.
Сети се на писмата кои си ги пишуваме еден на друг затоа што си недостасуваме, пишувањето и зборењето секоја вечер до разденување иако знаеме дека барем едниот од нас треба за 2 саати да стане да оди некаде, копнеењето што побрзо да се вратиш дома за да можам да те слушнам, сеќавањата на сите оние прегратки и убаво поминати мигови и надежта за уште поубави дека ќе дојдат... ете тоа е љубов бебе, и тоа само еден малечок дел од неа.

Прочитајте повеќе