Животот незапирливо тече од вчера, во денес, кон утре. Сведоци сме на минатото, живееме во сегасношта, а фантазираме за иднината. Дел од тие фантазии ги остваруваме, а дел не. Затоа треба да живееме во времето во кое постоиме, во време на кое му припаѓаме. Минатото да го оставиме зад нас затоа што веќе поминало, но неговите траги се неизбришливи и изрезбани длабоко во нашите срца. Да живееме во сегашноста и да престанеме да фантазираме за иднината. Затоа што едно е сигурно „Се во свое време“, а оваа е моето мото, запомнете го и применете го: „Што е твое ќе ти се врати, доколку не се врати значи дека никогаш не било твое, затоа пушти го на слобода и дознај ја вистината“. Оваа се однесува на сите важни сегменти во животот и во љубовта. Се сложувам со тоа дека минатото не се заборава, но барем можеме да пробаме да не мислеме на него, затоа што тоа веќе поминало, но е дел од нашето постоење кое ниту се брише ниту се заборава. Јас решив да го оставам минатото зад себе и да продолжам храбро да чекорам кон иднината. Никогаш не навраќајќи се на оние болни спомени кои не болаат, а ние со задоволство се навраќаме на нив. Или па на оние бескрајно среќни денови кои веќе поминале и заминале, а на нас ни остануваат само спомените со кои живееме и се бориме. Сум за да се живее во сегасност и да уживаме и да се сочуваме со сите задоволства и пречки, сето тоа е невозможно бидејќи некогаш несвесно се навраќаме и тоа не по наша вина. Зошто едноставно тоа е така, животот е борба во која само храбрите остануваат, а останатите се исклучени уште на самиот почеток. Така е и во љубовта само храбрите сакаат, а кукавиците чекаат да бидат сакани. Затоа сакај и ќе те сакат, доколку љубовта не ти биде возвратена не затварај се во себе за нова љубов во твоето срце повторно да влезе. И запомни едно „Нисто на светот не е како тебе вредно“.

Прочитајте повеќе