Од мали нозе учиме за романтиката. Во градинка или во училиште дали сме се вљубиле во некого или некој не погледнал на посебен начин. Како растеме, гледаме дека некој посебно се однесува кон нас, внимателно и убаво, на среќата и нема крај. Веројатно сите се сеќаваме на првата симпатија во училиште и времето кога сме мислиле дека животот не може да е подобар од тоа. Замислуваме раскошна свадба, куќа со голема градина, и активности, а тогаш ќе се случи нешто или некој од друг клас и се ќе почне од почеток.

Сепак при првиот крах на романсата, не значи дека треба да се откажеме. Без страв одиме во понатамошна потрага за сродна душа знаејќи дека некаде не чека. На тој пат ќе наидеме на многу односи кои ќе сакаме да ги заборавиме, но еден ден тоа ќе се исплати.Или барем така ни рекле. 

Самиот концепт на "сродна душа" е многу убав во теорија но колку е одржливо да живее по него. 

Сите кои сакаат долготрајни врски мораат да размислат за тоа колку се подготвени да се соочат со реалниот живот и ситуациите во кои партнерот нема секогаш да го доживуваат принцот на бел коњ и во ситуации кога вашите чувства нема да бидат на високо ниво. 

Во посериозни години не е реално да веруваме дека се во врската ќе делува совршено и ќе мораме да продолжиме да бараме додека не најдеме. Ако и двете страни подеднакво се трудат и партнерскиот однос го гледаат како нешто што треба да се подобри или надогради, дури тогаш можеме да зборуваме за однос кој може да трае цел живот.

Прочитајте повеќе