Деновите кога што бев среќна,
можеби и меѓу најсреќните
веќе одамна одминаа.
На праг се оние во кои се чувствувам
тажна можеби и најтажна.
Осамена - претпоставувам најосамена,
Збунета - до лудило!
Често, можеби и постојано се сеќавам
на сето она што сме го поминале заедно.
Во секоја песна наоѓам нешто
што би ме подседсеќало на тебе.
Одам на местата на кои веќе сме биле јас и ти,
сонувам за работите кои што поминале,
Те сонувам ТЕБЕ!
Тоа што си толку блиску до мене, а сепак далеку,
не ме спречува да не мислам постојано на тебе
Често - пати ќе се сретнеме а ти ме поздравуваш
со онаа „Блага насмевка“.
Скоро секогаш кога ќе те видам
ми се враќаат сликите на одминатите среќни дни.
Многу пати помислував каква ќе биде
нашата наредна средба,
помислував како ќе бидеме повторно заедно
Но, НЕ!
Сите мои сништа се скршија вечерта
кога те видов со неа!
Сакав да викам, да се дерам,
да плачам, да бегам,
да се лажам дека е вистина,
да е само еден кошмар!
Достоинството не ми дозволи
да го сторам тоа пред сите.
Како да не било ништо излегов од тука,
не бев уште доизлезена а од очите веќе ми навираа солзи!
Таа вечер болката ми ги распара градите,
срцето како да ја отчукуваше секоја минута
што ја поминуваше со неа!
Вечерта како а ми беше вечна..
Ги посматрав сите, се чувствував отфрлена од се, седев сама,
несакав да разговарам со никого, несакав да ме сожалува никој,
несакав да те видам со неа..
Не сакав да боли толку..
несакав да ми го уништиш мојот свет..
но, се случи!
Те видов, беше среќен! Но, што беше со мене??
Тоа беше пеколна вечер за мене!
Со мислите одлетав назад, во времето кога бев среќна но сватив дека не се живее во минатото!
Веќе почна да ми смета затворениот простор,
почнав да чувствувам загушливост..
Излегов надвор..
Ветерот ја носеше тажната песна на мојата болка..
Почнав да се чувствувам како да сум изгубена,
надвор пред затворениот дел
ги видов сите среќни
Веднаш заминав!
Сакав болката да ја оставам тука, но не можев!
Ја поведов со себе!
Сакав да не чуствувам ништо, не успеав, ме гребеше во срцето!
Сакав да се правам како да не сум видела ништо не можев, ми се враќаше сликата!
Како одминуваше секоја минута, така се повеќе ми се брануваше душата!
Како се присеќавав на средбата
меѓу нас 3ца така солзите ми се спојуваа со лицето!
Тој ден беше ден што ме уништуваше
полека, но сигурно!
Сега, веќе се откажав од тебе.
Срекавањето на нашите погледи,
испраќањето насмевки, разговорите кои ги водиме,
веќе долго време не ми значат ништо!
Од тој ден тагата ме убиваше,
а надежта која биеше вво моето срце упорно се обидував да ја убијам..
Очигледно така било судено,
Оној што искрено сака, да пати,
да жали по изгубеното!
Сега, се обидувам да го изгаснам жарот кој сеуште гори во моето срце,
жарот кој одамна требаше да е згаснат!
Веќе почна да тонеш во заборав,
разчарувањето беше преголемо,
а времето си го стори своето!
П.С. Од ова се надевам дека свативте нешто, вистина ми се случи тоа само што кога го пишував ова имав „Излив на чувства" :) Никогаш не велете никогаш! Времето лечи се! :)
можеби и меѓу најсреќните
веќе одамна одминаа.
На праг се оние во кои се чувствувам
тажна можеби и најтажна.
Осамена - претпоставувам најосамена,
Збунета - до лудило!
Често, можеби и постојано се сеќавам
на сето она што сме го поминале заедно.
Во секоја песна наоѓам нешто
што би ме подседсеќало на тебе.
Одам на местата на кои веќе сме биле јас и ти,
сонувам за работите кои што поминале,
Те сонувам ТЕБЕ!
Тоа што си толку блиску до мене, а сепак далеку,
не ме спречува да не мислам постојано на тебе
Често - пати ќе се сретнеме а ти ме поздравуваш
со онаа „Блага насмевка“.
Скоро секогаш кога ќе те видам
ми се враќаат сликите на одминатите среќни дни.
Многу пати помислував каква ќе биде
нашата наредна средба,
помислував како ќе бидеме повторно заедно
Но, НЕ!
Сите мои сништа се скршија вечерта
кога те видов со неа!
Сакав да викам, да се дерам,
да плачам, да бегам,
да се лажам дека е вистина,
да е само еден кошмар!
Достоинството не ми дозволи
да го сторам тоа пред сите.
Како да не било ништо излегов од тука,
не бев уште доизлезена а од очите веќе ми навираа солзи!
Таа вечер болката ми ги распара градите,
срцето како да ја отчукуваше секоја минута
што ја поминуваше со неа!
Вечерта како а ми беше вечна..
Ги посматрав сите, се чувствував отфрлена од се, седев сама,
несакав да разговарам со никого, несакав да ме сожалува никој,
несакав да те видам со неа..
Не сакав да боли толку..
несакав да ми го уништиш мојот свет..
но, се случи!
Те видов, беше среќен! Но, што беше со мене??
Тоа беше пеколна вечер за мене!
Со мислите одлетав назад, во времето кога бев среќна но сватив дека не се живее во минатото!
Веќе почна да ми смета затворениот простор,
почнав да чувствувам загушливост..
Излегов надвор..
Ветерот ја носеше тажната песна на мојата болка..
Почнав да се чувствувам како да сум изгубена,
надвор пред затворениот дел
ги видов сите среќни
Веднаш заминав!
Сакав болката да ја оставам тука, но не можев!
Ја поведов со себе!
Сакав да не чуствувам ништо, не успеав, ме гребеше во срцето!
Сакав да се правам како да не сум видела ништо не можев, ми се враќаше сликата!
Како одминуваше секоја минута, така се повеќе ми се брануваше душата!
Како се присеќавав на средбата
меѓу нас 3ца така солзите ми се спојуваа со лицето!
Тој ден беше ден што ме уништуваше
полека, но сигурно!
Сега, веќе се откажав од тебе.
Срекавањето на нашите погледи,
испраќањето насмевки, разговорите кои ги водиме,
веќе долго време не ми значат ништо!
Од тој ден тагата ме убиваше,
а надежта која биеше вво моето срце упорно се обидував да ја убијам..
Очигледно така било судено,
Оној што искрено сака, да пати,
да жали по изгубеното!
Сега, се обидувам да го изгаснам жарот кој сеуште гори во моето срце,
жарот кој одамна требаше да е згаснат!
Веќе почна да тонеш во заборав,
разчарувањето беше преголемо,
а времето си го стори своето!
П.С. Од ова се надевам дека свативте нешто, вистина ми се случи тоа само што кога го пишував ова имав „Излив на чувства" :) Никогаш не велете никогаш! Времето лечи се! :)
Содржините на интернет страницата Романтични.мк може да се користат исклучиво за лично информирање. Не е дозволено превземање, користење или реобјавување (дозволено е реобјавување само на дел од содржината со ставање линк до содржината што се цитира) без писмена дозвола од Бест Нет Студио, во спротивно ќе Ви пратиме фактура со назнака „плагијат“ во вредност од 15.000 денари.
Коментари
TinNy
пред неколку години
Velis vremeto leci se....No zosto taa bolka se vraka pokraj nekoi pesni i zborovi...Zosto pak ja custvuvame bolkata i po tolkju godini so pomos na nekoi zborovi i pesni...Zar e toa zaborav :
(
*Katerin4e*
пред неколку години
preuba e pesnata nemem komentar
DANCE^^^
пред неколку години
i jas se najdov vo ova pa slucanjo ili ne vo edno vreme minato mi bese tokmu takak kako opisa ti kako da gi citase moite custva
МиленАа
пред неколку години
Епа вака сега, ја напишаф песната пред околу.. 1 година и еден ден случајно ја најдоф дур читаф романтики.. инаку не сум ептен по ова.. ама јбг. и не мислете дека околу 1 машко ви се врти се, оти не е така. и.. ако ви е толку тешко ко ќе читате, поарно не читајте.. незнам што ми стана мене тогаш ама ја напишаф и ја пратиф.. то е.. =D
Остави Коментар