Не знам што ќе се случи после ова, не знам каде ќе продолжам и дали воопшто ќе продолжам... Не знам колку време се подготвував за овој пат, но знам дека од таму каде што сега ќе појдам никогаш нема да се вратам. Сега гледаш дека животот е навистина краток. Толку сум млада, но сепак никој не ме праша дали сум спремна и дали сакам да отидам таму каде што ќе бидам за неколку минути. Сигурно Оној горе имал потреба од мене... Знам дека можеби воопшто нема да ти биде грижа што заминувам и што никогаш повеќе нема да ме видиш. И не знам зошто ти го пишувам ова кога ти можеби нема да сакаш ни да го прочиташ. Овде ти кажувам се што никогаш немав храброст да ти речам в очи. Знам дека знаеш дека те сакав, знам дека знаеш дека те сонував, дека те обожавав, дека мислев на тебе, дека те посакував, дека копнеев по тебе, дека не можев без тебе, дека умирав по тебе, дека треперев пред тебе... Знам дека сето тоа го знаеш, но не знаеш дека сега ништо од ова не ми е. Не знаеш дека сега тивко по тебе венеам, дека бавно без тебе згаснувам, дека брзо без тебе се празнам и станувам како младо стебло после невреме - повредено, скршено, изморено... не знаеш дека твоето отсуство, потребата од твојата топлина и прекрасни очи ме убива. Догорувам како пламен на ветер... несигурно, некогаш забрзано, некогаш бавно. Не знаеш дека сеуште живеам за тебе, дека споменот на тебе ме одржува во живот, но далечината ме убива, а тоа не можам да го поднесам. Во овој момент јас си заминувам, си одам од овој и од твојот свет засекогаш. Ќе се потрудам пред да си заминам ништо повеќе да не те потсетува на мене, ништо повеќе да не те вознемирува, растажува. Одам горе и од таму ќе ти пратам ангел да те чува. Само едно знај - си отиде од мене без збор и заборави на мене, но заборавените никогаш не ги забораваат оние што ги заборавиле, ниту јас тебе ќе те заборавам некогаш. Си одам со шепот на усниве, шепот кој никој нема да го чуе. Само моево вознемирено, изнемоштено и младо срце ќе отчукува полека во ритамот на љубовта и ќе згасне и престане кога на усниве ќе лебдат зборовите зсекогаш твоја. Ако и горе постои живот и таму ќе постојам вечно за тебе и таму ќе те чекам и вечно ќе бидам твоја... Само еднаш се љуби, се што потоа доаѓа е бегство од криза, само еднаш се сака се друго е само бледа реприза. Запамети го ова и не заборавај дека некогаш постоев во твојот живот. Чувај ме вечно во спомените и понекогаш разбуди го минатото... Во неговите бледи сенки кои полека но сигурно ќе стануваат се појасни и појасни, ќе забележиш две сјајни ѕвезди, бел гулаб и една мала блескава школка. Ѕвездите ќе бидат моите очи, гулабот мојата љубов кон тебе, а школката твојата и мојата младост, нашето детство кое безмилосно неодмина и остави видливи лузни. Остави едно возрасно момче, маж кој продолжува по својот животен пат и една роза која свенала штотуку расцветала.

Прочитајте повеќе