Празна, повредена уништена, заспана во светот на лагата, тагата и омразата. Однесена од надежта за неговиот повраток опиена од тагата која што ја нанесе тој во оваа срце слепо во ова срце кое што сакаше искрено без каења кое што ти се предаде без размислување, давав само љубов љубов чиста и искрена, а за возврат добивав мамење презир и омраза. Каде згрешив се прашувам дали тоа што го сакав или тоа е мојата животна судбина. Врував слепо верував во лагата негова која нема крај. Бев заслепена од љубов или од неговата лага без лице без сенка па што неможев да ја видам реалноста. Сега кога сум сама повредена и неутешлива се прашувм каде си ти каде си сега кога сите ме издадоа кога сите си заминаа ти рекоа само дека не сум за тебе те одвлекоа од мене со тоа срцето ми го ранија, некогаш нежно ме галеше и милуваше а сега ме издаде и замина. Наместо моиве усни да мечтаат по тебе како некогаш тие те проколнуваат, бев спремна да ти простам за се, а ти ме издаде. Сега мојава душа ранета подобро да заспие бидејќи премногу го плаќам долгот за животот кој што го живеам јас. Сè би дала јас да останеше барем еден траг од нас но моите солзи течат дење ноќе течат низ тагата и оваа неподнослива самотија што се роди во мојов живот од моментот кога замина. Во душава ми е болката во срцето ми е мраз. На мене мирисот твој, а кај тебе било кој ме издаде и заборави колку јас те сакам. Неможам со години да те преболам без душа телово го давам никој не сакам во сите те барам јас твојот допир или глас барем еден мал дел да ме потсети на нас. Во твоите прегратки го научив тоа да ги бирам оние кои лудо ме сакаат, но во овој град нема љубов за мене сите знаат дека некогаш бев твоја и секој камен ме потсека на тебе ма каде да одам јас каде да ја најдам љубовта во овој град се осеќам празна како никој да немам сите наши пријатели сега се само твои и кога ќе сакам на некој да се предадам тоа го знаат сите на моменти слушам позади како зборуваат за мене еве ја таа нејзе ја нема од кога не е негова јас сум ранета од твоите неверни усни на само еден метар се гледа мојава болка. На ѕидовите жали им се, тие нема да те издадат оди во другата соба овде е премногу светлина таму издишисе за неа главата горе немој да се плашиш овоа е мојот бродолом кога губиш, губи насмеан, но кога ќе ме погледнеш ти потекува солза бидејќи не е таа но барем излажи дека плачеш за мене. Сети се дека збор ми даде дека ќе ја прекинеш секоја врска со неа знаев јас тогаш нешто што ти го крише дека твојте ветувања не се реални. Повторно почна се повеќе ја сакаше али јас ко љубам се клањам ама кога губам се повлекувам тоа што ќе ти го речам сега тешко кој ќе го свати „оди и заврши го она што го почна“.

Прочитајте повеќе