Нема нели? Никогаш нема да се врати вчера. Сеуште не можам да поверувам дека веќе не е исто како вчера. Никогаш нема да се вратат зборовите кои ми ги кажа. Зошто? Зошто само уште еднаш не ми рече дека ме сакаш? Имав голема празнина во срцето, ти ја наполни, ми беше искршено на најситни парчиња, ти го состави. Сега таа празнина е длабоко во мене, повторно. Тоа срце е скршено на уште повеќе парчиња. Ми велеше дека ќе ме сакаш, дека ќе ме чекаш. Каде се тие зборови сега? Ги нема. Исчезнаа заедно со тебе. Далеку.. Некаде многу далеку. Ми фали твоето те сакам. Ми фали твојата прегратка, ми фалиш ТИ. Каде си сега? Која ја држиш за рака, на која и си во срцето? На која и ги кажуваш тие зборови? Не знам и не сакам да знам.

Нема, нема да биде како вчера. Нема да слушнам уште едно те сакам. Нема да те имам покрај себе. Ми ја гризе душата, тој факт дека не си со мене ме јаде одвнатре. Ме мачи тоа што ти верував. Ти верував најмногу од сите други, те сакав најмногу. Не ме ценеше, не ме сакаше. Се тоа биле само ПРАЗНИ ЗБОРОВИ. Нема, нема да ти вратам за тоа што ми го стори, кога ќе те видам нема да бидам гневна на тебе. Во очите нема да гледаш омраза и гнев, ќе гледаш рамнодушност, иронија и една девојка која е посилна од се. Ќе те боли ли тоа? Ќе те боли тоа што веќе не ми си потребен? Ќе те боли и тоа како. Душата ќе ти плаче, срцето ќе ти изгори, ти нема да бидеш истиот.

Ќе те преболам идиоту. Јас ќе те преболам, ама ти мене нема. Секогаш кога ќе ме погледнеш ќе се сеќаваш на тие зборови кои ми ги кажа. Секогаш ќе имаш рани на душата. Ќе ме бараш во сите други, ама што ќе најдеш? Моја копија? Некоја што е слична на мене или некоја што ќе те сака приближно како мене? Нема да ме најдеш. Нема да ме најдеш во никоја друга. Ќе те убивам со мојата насмевка. Секогаш кога ќе ме погледнеш во очи ќе видиш дека сум те преболела, ќе видиш очи кои на времето те гледаа само тебе. Ќе осетиш како моето срце чука за друг. Секогаш кога ќе ме видиш како се смеам ќе умираш одвнатре. Мојата насмевка ќе биде твоја смрт!

Прочитајте повеќе