Нешто што започна некогаш, тоа нешто ќе го помнам засекогаш, но сепак во заборав нашата љубов вене, а јас целото време се сеќавам на тебе... И зошто една љубов мора да заврши вака, но веројатно некој од нас двајцата незнаеше да сака... Бев целото време убедена дека ќе се зачува врската и дека ќе бидеме среќни, но сепак колку и да сакам мора да се отакажам од она што се викаше ЉУБОВ... Па и животот е лавиринт во кој нема патека за назад... а оние кои што не го помнат минатото се осудени да го повторат... Да, некое време се осеќав среќно, но помина... И научив нема среќен живот, има само среќни денови, а животот не е убав сон кој се сонува, сепак тој е горка вистина која се доживува. Заминуваш со друга и назад не се вракаш некое време, но знам ќе ми се вратиш кога ќе се разбудат старите добри спомени... Заминуваш и назад не се вракаш и сепак доцна сваќаш, но тогаш за грешката скапо плаќаш! Да, да и јас веќе не сум девојка иста. Со времето научив се. Да, знам, времето лечи се само вистинската љубов не... Сега сум далеку кога си со друга... уште подалеку за некое време кога ќе почнеш да патиш. Се што рекле така е тркалото се врти и сваќам на секое лошо со лошо му се враќа. Па и се се памти, но се се и плаќа.
Веќе не ја полевам болката со солзи затоа што се што полеваш расте... па и можеби доживеав пораз, но сепак не дозволувам да се пролее солза на моето око затоа што непријателот ќе ми изгради споменик на неговаата победа. Сега само се надевам и знам среќата доаѓа кога најмалку ја очекуваш.
Сега се откажувам од се и тргнувам напред, зачекорувам по вистински пат. И благодарам на сите што правеа се за да паднам на дното. Само ме научија како последно да се исправам и да продолжам по патот, да чекорам по животот.

Прочитајте повеќе