Како бел гулаб долета во мојот живот. Стоејќи покрај прозорецот осамена и тажна со надеж дека можеби некогаш ќе се појави некој со кој ќе бидам среќна, исполнета и опиена од љубовта. Погледнав во сонцето кое беше посјајно од кога и да е, единставено тоа и единставената желба за љубов, како твојата ми влеваат надеж. Животот има лице и опачина, лицето е радоста, а опчината тагата поврзани со мостот на љубовта. Се наоѓам во пределот на тагата каде се е без надежно. Посакувам барем еднаш во животот да зачекорам по мостот на љубовта и да ја пронајдам среќата. Можеби бев среќна додека на сонцето не му се изгуби сјајот. Денот се претвори во мрак, но... некаде далеку од темнината долета бел гулаб кој никогаш не го бев видела, навистина беше прекрасен. Се запрашав, а кој е всушност тој? - И добив одговор тоа си ти! Тогаш темната ноќ беше осветлена од тебе од твоите зборови. Секогаш кога си близу до мене сум среќна и тогаш ми е најубаво. Посакувам тоа вечно да трае, но се има свој почеток и крај. Само едно сакам да знам - дали некогаш ќе бидеме заедно?

Прочитајте повеќе