Врне ситен дожд. Декември е и студено е. Надвор нема никој. Сам сум, облечен во бело. Темно е. Посакувам да си до мене. Седнувам на тротоарот. Веќе подолго време седам сам. Ги гледам капките дожд кои паѓаат во вирчињата вода, како ја разбрануваат. Погледни, јас сам сум на дождот. Те чекам. Дојди и седни до мене. Прегрни ме силно. Фати ме за рака да танцуваме во ритамот на дождот. Да ги испратиме сите оние погледи кои немавме можност до сега. Да ги кажеме зборовите што живот вредат. Да ја гледам твојата кафена коса како паѓа низ нежното лице твое. Да ги гледам твоите кафени очи, да го пратам со љубов твојот поглед, твоите чекори. Да ти го прочитам писмото кое го носам со мене, а е напишано за тебе, не е нешто посебно и како од роман, но се надевам дека ќе ти значи...

Прочитајте повеќе