Има ноќи кога ветерот беше студен и сета се смрзнував кога те чекав под мојот прозорец. Имаше денови кога сонцето беше тоа што ми ги сушеше солзите се додека не престанав да плачам за тебе. Не знам ни како, ни кога, ни зошто, но ти како да заборави дека некогаш сме се познавале. Морам да признаам дека се ми се враќа, тешко ми се верува но... нисто не можам да заборавам, на сè се сеќавам. Имаше нешта пред кои требаше да се подзамислам, но сепак, не ме поколебаа затоа што те сакав. Во тие моменти мислите ми беа разумни, зошто љубовта беше силна. А незнаев дека во тие моменти можеби те губам тебе, засекогаш. Добро се секавам... Имало лаги и навреди, имало тага... сепак сватив дека не треба да го губам времето со тебе. А не бев рамнодушна на твоите погледи. Таа љубов како да ја одвеа ветрот... како да немаше место за простување. Сè ми се враќа во сеќавања. И сјајот и болката... на сè се сеќавам и понекогаш се изненадувам дека можеби сеуште те сакам!

Прочитајте повеќе