Дали Господ го сакаше повеќе од нас? Дали требаше да се случи ваква трагедија за да знаеме што сме имале до нас?! Градот е пуст, птиците се тука, но тажни... го нема славејот, гулабот плаче моли да го чуваш Господе од зло... чувај го како што тој нас не чуваше. Боли многу. Сами сме, не требаше да бидеш совршен... еве тоа не доведе до молк, болка, тага... монотонија... нема што не би направила повторно да дојдеш... да запееш и да не разнежниш, да ни докажеш дека животот навистина некогаш е розов... ме расплакуваа твоите песни. Не од друга причина туку затоа што беа испеани со толку емоции, љубов, желба за да се направи светот поубав!!! Зошто нас не остави да бидеме до крајот на животот обележани, да бидеме не целосни бидејќи те зедоа немилосно, сурово... Јас сум бесна на животот, бесна сум на судбината, на Господ... на 05.10.2007 направи да се чувствувам толку исполнета, толку безгрижна за момент, да не мислам на сите зла што ме опкружуваат. Знаеше да направиш да ги сакам сите околу мене... но сега кога сум свесна што се случи, кога сум свенса дека ТЕ НЕМА сфаќам дека животов нема да ми биде ист! Не требаше да ги достигнеш сите висини, тоа болно е, доста беше тоа што во срцата на сите имаше посебно место кое никогаш нема да биде преземено од друг затоа што ти беше ЕДИНСТВЕН!!! ТЕ САКАМ НАЈМНОГУ ВРАТИ СЕ!

Прочитајте повеќе