Зошто јас сум таа која секогаш пати за љубов, која секогаш сака врската да и биде убава, а излага обратно, која на почетокот се надева, а веднаш потоа ја губи надежта. Сакам да заплачам, да направам море од солзи, да си олеснам на душата,но срцето вели не и не ми дозволува. Сака да бидам горда на себе, дека јас не сум онаа која што треба да пати во животот, дека не е крај на светот. Сета болка што ми ја нанесуваше сега ме прави да бидам тажна. Сето ова покажува дека јас и ти не треба да бидеме заедно. Се гледаме, а се правиме како да не се познаваме, мислиме нон-стоп еден на друг, но сето тоа е џабе бидејќи ќе страдаме поради нашата љубов која никогаш нема ни да успее. Можеби свати дека си среќен со друга и дека таа ти е поважна од мене, дека со нејзе сакаш сè да делиш, а јас... јас бев играчка со која си поигра и ја остави... исто кога на малото дете ќе му здосади некоја играчка и на крај ќе ја стави во своето катче и кога ќе сака тогаш ќе ја земе во своите раце. Но јас сум заслепена од твојата убавина и дозволувам да си поигруваш со моето срце, но не за долго. Кога ќе те погледнам како пеперутки да ме скокоткаат во штомакот. Твојот лик го носам насекаде со мене. Го осеќам твојот допир во моите соништа. Соништа во кој сме само јас и ти. Застанати под ѕвезденото небо, прегрнати и се бакнуваме. Кога ќе се бакнеме чувствувам дека можам да летам и тогаш срцето трепери од радост. Чувствувам како цел свет да застанал, но сето тоа е само сон, а реалноста е дека никогаш нема да бидеме заедно.

Прочитајте повеќе