Заминува уште една ноќ, ноќ обична, тажна како и сите други. Одамна згасна сонцето. Полека згаснува и надежта во тебе, онаа надеж што секој ден се раѓаше и умираше во мене... Сепак ти никогаш не ме сакаше, а јас цели 11 месеци живеев во сон, сон кој лесно се раѓа, а полека умира. Сите ми зборуваа за твоите девојки, симпатии, најблиски другарки... Секој збор ме болеше, ми оставаше тешка рана во срцето, ти се лутев, а неможев да те мразам. Тогаш се раѓаше таа мисла, таа желба што беше посилна од мене: „Можеби ме сакаш, но не сакаш да признаеш. Мислиш дека јас ништо не чувствувам за тебе...“ Зошто дозволив олку да те сакам? Да те сакам повеќе од себеси... Каде ми е сега гордоста? Каде е таа храбра, симпатична девојка што мамеше многу погледи, а ретко се вљубуваше...? Каде сум сега јас, изгубена во сите сништа и желби што ти постојано ги кршеше, а јас не чувствував? Не, ти никогаш не ме сакаше... Што ме привлече толку кај тебе, зошто тоа не ме привлече сите овие години? Дали јас го заслужувам ова... Јас, толку чувствителна, толку мирна и блиска со сите... Никогаш не знаев дека љубовта толку боли... Сите пред тебе, не ги сакав вистински. Тоа беше всушност ништо, во споредба со ова што го чувствувам за тебе. Или не е така? Што е ова, вистинска љубов или мала симпатија што набргу се претвори во чекор до лудилото? Мене сеуште не ми е јасно дали нешто чувствуваше за мене. Ми беше другар, најблизок и најомилен. Ми стана најдобар другар за само два дена и пак се прашувам: „Каква магија ме привлече кај тебе?“ Баш ти, ти на кој не му обрнував внимание, ти кој ме нервираше, ти најмистериозен за мене... Се беше мистерија: твоите најубави маслинасти очи, долгите трепки, твојот најнежен и најсладок глас... Незнам, навистина незнам и не верувам дека ќе сретнам некој како тебе, толку сладок, толку нежен... Пред мене беше храбар - ме бранеше; беше убав - ме заведе; беше романтичен и нежен - ми го зеде срцето... Можеби го чуваше како највредно, можеби го скрши, а можеби не ни знаеше дека тоа срце постои... Што направи со моето срце само ти знаеш и не барам да ми кажеш,само знај дека колку да го кршиш и повредуваш, после се ќе остане со тебе! Ќе остане иако не веруваше во него, и иако мислиш дека се е лага, едно е вистина - оваа љубов ја чував само за тебе! Не дозволувај да се уништам поради тебе, сакај ме и ако мислиш дека некоја те заслужува знај дека тоа сум јас, бидејќи само јас вечно ќе те чекам и ќе те сакам засекогаш!!! За Стефан...

Прочитајте повеќе