Фактот дека денеска повеќе сингл луѓе отколку порано, а ако истовремено се земе во обзир и човечката природна потреба за блискост, можеме да заклучиме како едноставно не знаеме да бидеме во добри, блиски и стабилни врски.

Секако тука не зборуваме за оние сингл луѓе кои одбрале да бидат сингл и совршено се среќни со нив. Но да бидеме искрени, такви има полно.

Во долгиот сингл живот неможете да се помирите со статусот и барате блиски партнерски односи.Знаеме дека е здраво партнерството и е нешто што ќе ја зголеми количината на среќа во вашиот живот. 

Додека сте сингл работете на себе и никогаш не се знае кога ќе го запознаете совршениот. Отакко ќе го запознаете повторно се враќањет ан стравовите, работи за кои мислите дека одамна сте ги решиле.

Сите имаме проблем во себе. Некој повеќе, некој помалку. Некој се парализира, некој знае да се носи со нив. Некој е свесен за нив, некој не е. Можеме ние тие работи да ги ставаме под тепих, и да негираме дека постојат, но кога-тогаш ќе не закочат.

Иако се случува и кога сме сингл, но и во врските тие проблеми излегуваат многу почести бидејќи имаме некој кој цело време ни вика внимавај.За да не ја признаеме страшна работа - дека проблемот е во нас, лесно ни е да откриеме дека партнерот за сите свои грешки. Или уште полошо, дозволуваме врската да ни биде ставена на автопилот.  Лесно е да го игнорираме проблемот се додека работите случуваат по „default“. Но кога-тогаш ќе дојде до пукање, од една или друга страна. Ако и понатаму сме на автопилот кога ќе дојде до проблем, работите лесно можат да се тргнат од контрола.И тогаш се случува дека врската ја буткаме од конфликт во конфликт, која завршува со нејаснотии и со повторувања кои се јаки и разорни, а ние стануваме све понесреќни ил иво јалош случај се одвојуваме од чувствата. Почнуваме да живееме живот во сива боја. 

Конфликтот како прилика за растење

Но што ако преземеме одговорност? Што ако сватиме дека е нормално нашиот партнер да го активира нашиот внатрешен и болен свет и ако конфликтот го дочекуваме со раширени раце, имајќи на ум дека тоа може да биде прекрасна прилика за раст?

Тоа не е лесно, но тоа е еден начин навистина да бидеме во среќен однос. 

Секако, за врската воопшто вреди да се трудиме, во нејзе мора да биде љубов на која секогаш можеме да се потпреме, дури и ако партнерот не изнервира. Таа љубов која не потсетува на тоа зошто сме вљубени, љубовта која ја чувствуваш кога партнерот или партнерката направи некоја смешна фаца која ја прави само за пред тебе и во тој момент знаеш дека има некој свој свет кој никој друг не го разбира, љубов од која извира благодарност кога и да ја видиш кога и да ја видиш како си игра со вашето дете или готви ручек. 

Кога сакаме, тогаш сме и ранливи, а тоа ни отвора простор за сите оние неудобни емоции кои ги избегнуваме. Градежнио материјал на врската е зрелоста.

Зрелоста која сфаќа дека односот не е нешто добро или лошо само по себе, туку зависи од нашиот ангажман. Зрелоста која се вчитува во подготвеноста да ги дигнеме ракавите и да работиме.

За целиот овој процес потребно е работа на себе. Многи-едноставно - колку време, труд и енергија вложуваме во учење на тоа како навистина да се спознаеме себеси, толку повеќе и побрзо ќе бидеме способни да дојдеме до увид, а со самото тоа да придонесеме за напредок на твојата  врска. Ти можеш да направи промени и да го покажеш патот, но на крај, единствено на што нависитна можеш да влијаеш - си ти. 

Прочитајте повеќе