Кога небаре ќе запре времето и небаре душата на светот со сета своја сила ќе се појави пред нас, кога ќе се маѓепсаме од нејзините очи и усни кои се двоумат помеѓу насмевка и молк, ќе го разбереме јазикот со кој зборува светот со своите срца, а тој се вика љубов.
Љубовта е нашиот универзален јазик. Таа е претстава дефинирана и раскажана во повеќе сцени. За неа се зборува во приказните, во бајките, меѓусебните разговори, па дури е внесена и во некои стари француски легенди. Таа е претстава за уживање и опуштање на човекот уште од времето на Адам и Ева и Ромео и Јулија. Кога таа ќе посака да ја совлада теоријата на нејзините планови, се претвара во огромно црвено срце кое се упива во нашата душа и нашето тело и не прави да се чувствуваме целосни и полни со енергија.
Секоја ѕвезда во себе крие по некоја тајна, скриена длабоко во себе која тивко ја шепоти на оној кој е осамен и тагува за нешто кој мисли дека никогаш нема да го поврати. Секој од нас во себе крие по некоја ѕвезда која некогаш се опива од љубовта и посакува да остане таква засекогаш. Таа ни дава огромна надеж и не поучува со работи кои треба да ги знаеме поради можната суровост на животот. Љубовта е како мелем за душата. Родени сме со љубов, со плач кој е радост за своите. Живот богат со духовност и разум е поврзан со големата борба за освојување на оној кој е доволно добар и вреден за нас, оној кој што едноставно ни го освоил срцето. Само тој лик ќе биде обземен со пријатниот мирис на ружите и јасминот што го поседуваме сите ние во нас.
Со само еден мал и нежен допир на внатрешната убавина, може да те осуди како доживотен роб која единсвена задача ќе му биде да ги негува идните љубовни моменти.
Да не бегаме од вистината, да правиме она што ни го кажува срцето, бидејки тоа не греши, ние само така мислиме.
Тоа може да не однесе онаму каде што не е дозволено, да ни открие работи кои не сме биле свесни дека ги знаеме, да се заљубиме во оној во кој најмалку сме очекувале.
Нешто што сакаме да го имаме и се обидуваме да го земеме, никогаш нема да го добиеме. Без плачот и врисокот, можеме да постигнеме одредени нивоа на добивки кои ни се потребни секој момент во животот. Не треба да се плашиме, едноставно треба да ги рашириме рацете и да ја згарчиме секоја добра прилика што ни стои на патот. Љубовта ни овозможува да го изградиме сопственото јас, да го постигнеме саканото и да продолжиме.
Затоа, да запловиме во водите на бесконечноста, да избираме помеѓу водењето љубов и долѓите прошетки низ зајдисонцата, да погледнеме во светлината, барајки ја вечноста на љубовта, создавајки се себе си, она што сме и она што ќе бидеме...

Прочитајте повеќе