Со поглед го бараше насекаде. Меѓу сите тие непознати и познати лица. Како одеше низ гужвата, така ја поздравуваше некој од време на време. А таа само ладно и незаинтересирано им климнуваше со главата. Не ја интересираше никој друг, освен тој. Срцето се побрзо и побрзо ѝ лупаше, од самата помисла дека тој е тука некаде, блиску до неа.
И конечно го здогледа. Ѝ се разбуди насмевка на лицето, насмевка која за неколку секунди ја снема. Таму беше тој, во прегратките на друга. Друга го прегрнуваше, друга го смееше, друга го држеше за рака, друга...
Се сврте и тргна да излезе надвор, да дојде до воздух, иако знаеше дека друго ја гуши. Ја гушеше болката во гради, и го земаше здивот. А тој е среќен, се смее, додека на неа душата ѝ плачеше...
А таа насмевка ѝ се заглави во мозокот. Последната слика од него... насмевката предизвикана од неа!

Прочитајте повеќе