Што би правел јас на овај свет сам без никој до мене да ме утеши, да ми каже дека си што било поминало, дека поштои и друг ден кој не знаеш што носи, дека поштои таму некоја за која вреди да се надеваш и да се бориш, да ми каже дека секогаш ќе биде со мене да не се плашам дека ќе останам сам, напуштен и заборавен од сите, да ми каже дека во него ќе имам секогаш безусловно и искрено другарство. Навистина сум среќен што имам една таква личност покрај мене.
А што да правам сега јас без тебе? Те нема тебе да ме бакнеш, да ме прегрнеш силно, да ми кажеш дека ме сакаш и дека секогаш ќе бидеш моја, да не се плашам дека и тебе еден ден ќе те изгубам...
Не те познавам. Не знам која си, ни како изгледаш а, веќе сум заљубен во тебе како никогаш што не сум бил до сега. Дали е тоа поради копнежот по тебе, поради желбата да те гледам секој ден и непрекинато да ти кажувам колку те сакам?
Дали е тоа желбата која расте во мене секој ден се повеќе и повеќе, да бидеш моја и само моја... кој знае? Само знам дека сакам и ми е потебно чувството да сакам и да бидам сакан, да се качам високо во облаците, да бидам опиен од мирисот на љубовта. Тоа е се што барам. Зарем барам премногу? Дали е премногу човек да бара љубов?

Прочитајте повеќе