И во оваа темна ноќ, помислувамна тебе... по мојот образ се лее солза... Не е ни прва но не и последна солза пролеана за тебе... Незнам зошто воопшто мислам на тебе, зашто си задавам болка само. Знам дека нема да има ништо помеѓу нас, дека е крај... го изгубив и она малце што го имав од тебе... ДРУГАРСТВОТО... Згрешив многу... Односно не бев јас таа што згреши... моето срце те одбра тебе ама незнам зашто... ниту еднаш за миг не помислив дека ти ќе бидеш тој што ќе го сакам... ме боли самата помисла дека те нема повеќе во мојот живот... Тука си, во мене, во моето срце, но не сепак не си тука за мене како порано...
Хех... Сеуште се сеќавам како ни беше додека бевме другари. Кога и да се видевме бевме среќни...и двајцата во прегратки, со сјај во очите... Потребни си бевме еден на друг. Секогаш ми даваше совети и секогаш те слушав. Премногу ми беше важно твоето мислење. Не дека сега не ми е... Битно ми е, сега дури и ми е најпотребно... Но моите чувства направија да те изгубам, а најмалку го сакав тоа. Сега сите дознаа што чуствувам кон тебе, сите ти ја полнат главата за мене, а јас тоа од никого го немам побарано... Мене не ми е битно да направам нешто со тебе. Ех, камо да можев, ама да можев, ако ти чувствуваш нешто кон мене. Зошто да направам нешто со тебе ако ти не чувствувас ништо кон мене? Ќе ме повредиш мене, ќе се повредиш и себе и ќе се каеш... Не, не го сакам тоа... Се сеќавам коа зборевме на оваа тема, кога ти давав совет... Е колку беше убаво тогаш, барем те имав како другар, но повеќе те немам... Некои ми викаат дека и ти чувствуваш нешто кон мене, збореле со тебе, не си бил сигурен во тоа што го чувствуваш... Те сваќам многу добро. До вчера другари, а сега ти кажувам дека те чуствувам како нешто повеќе... Збунет си, не го очекуваше ова од мене... Не барам да ме сакаш. Доволно ми е што знам дека јас те сакам... Сакам да ми останеш другар, зошто си ми потребен премногу, а да бидес среќен со таа што ја сакаш... Се сеќаваш коа ти реков: ”Која е среќната што ќе те има?”....јас те немав, но сепак среќна сум што во мојот живот постоеше како другар... сакам и уште да постоиш... Ќе бидам најсреќна ако повторно бидат одностите исти помеѓу нас... Тешко е на барем да се обидеме... Потребен си ми премногу. Сакам да те имам покрај себе барем како другар.... И да знаеш дека никогаш не заборавив како се чувствуваш ти, и јас не те сакам поради твојта убавина... пред се, јас се заљубив во твојата душа... тоа е она што ме натера да те сакам... Тешко дека ќе те заборавам... али верувај ми ТЕ САКАМ ОД СРЦЕ!

Прочитајте повеќе