Заедно бевме две години. Две долги, незаборавни, но сепак залудни години. На почетокот не изгледаше дека ќе излезе така, но ете... И самиот призна дека јас бев онаа што даваше, а ти оној што земаше и секогаш грабаше сè повеќе и повеќе. Никогаш не ти беше доста од мојата болка и моето страдање. Господе кога ќе се сетам што сè сум доживеала. И тоа само поради својата љубов. Не твојата, зашто неа и ја немаше, туку само мојата, а неа ја имаше и премногу, толку многу што просто таа го угуши мојот разум. Многу пати незнаев што правам, не бев ни свесна, колку ти во мојот живот си бил обична нула. Можеби јас тоа длабоко во себе го знаев, но ете се лажев и себеси и тебе. Се сеќавам на нашето последно раскинување и тага. Беше виновен, дефинитивно ужасно виновен. Бевме заедно на летување, во преубав камп. И брзавме на големата журка што камперите ја правеа во чест на доаѓањето на новите парови. Не познававме речиси никој, но ни беше убаво. По извесно време забележав дека те нема. Се наежив. Почуствував како морници ми лазат по голиот грб. Тргнав кон едно осамено дрво. Сакав да не мислам на тебе, на лошиот ти. Тивката летна ноќ да навлезе во мојата душа и да ме преплави со некоја своја мирнотија. Но, сепак демонот на лажната љубов се нафрли врз мене со сета своја жестокост. Под дрвото во тревата те видов тебе во страстна прегратка со една девојка. Не се ни сеќавам како изгледаше таа, тоа воопшто и не ме интересираше. Те видов само тебе и твоите оци. Тие ми кажаа сè. Нагло се сврте и ја отргна од себе девојката. А јас реагирав инстиктивно, застанав и почнав да плачам. Се стрча кон мене и ме фати за рацете. Ти плачеш. Што е со тебе? Ми се згади, а сепак знаев дека ќе минам преку тоа. И тоа којзнае по кој пат. И ти веројатно знаеше, затоа и го правесе сето тоа. За крај ти велам: ЈА САКАВ САМО ИЛУЗИЈАТА ЗА ТЕБЕ!
И сега ќе ти кажам нешто што никогаш не сум ти го кажала. Доста се понижував поради тебе. Јас тебе всушност и никогаш не сум те љубела. Ја љубев само илузијата што сама ја создадов во својата глава за тебе. Сакав некој друг - ТЕБЕ, таков ни случајно. Но, треба да знаеш дека можеше да биде нешто од таа моја илузија, од таа моја желба да те сакам како што никој досега не сакал. Но ти измислуваше свој роман, имасе време, а сега можеш да продолжиш со тоа, време ќе имаш уште повеќе. Дефинитивно крај. Всушност тоа одамна надзираше, но јас не сакав да го признаам тоа. А кога ќе помислам подобро, тебе и не ти треба љубов, ти доволно се сакаш самиот себеси. Знаеш ли за што искрено ми е жал? За тие девојчиња што мислат дека можат да те променат. Дека ќе успеат во тоа со својата искрена и голема љубов. Но, тоа е невозможно. Многу романи имаат тажен крај, но нив секогаш ги пишуваше некој друг. СЕКОГАШ!

Прочитајте повеќе