Ми се допадна уште прв пат кога ја видов. Стоеше пред нејзината куќа, а јас поминував со велосипедот покрај. Тоа беше пред 2 години.
Повторно ја видов пред 9 месеци на автобуска. Чекаше автобус исто како мене. Почнаа да ми се тресат колената. Знаев зошто. Затоа што ми се допаѓаше. Се качивме во автобус и таа седна некаде напред, а јас отидов позади и седнав за да се смирам малку. ОК бев за некој момент. Ја гледав додека се возевме, а таа цело време гледаше во ташната во скутот. Од момент на момент ќе ја поткренеше главата за да види до каде е автобусот. Беше толку мила. Автобусот се наполни со луѓе и видикот кон неа ми се затвори. Се симнав, а таа чекореше пред мене. Поминавме улица и исчезна.
Цело лето поминував со велосипедот покрај нејзината куќа надевајќи се дека ќе ја видам ама залудно. Помина летото, дојде последната недела од август. Беше топол ден. Мајка ми ме прати во продавница, а мене (како и на секој) не ми се одеше. Излегов на главната улица и од доле ја видов како оди. Далеку беше ама јас ја препознав. По чекорењето, и по косата. Имаше долга, црна виткана коса и впечатливо чекорење. Само неа би можел да ја препознаам од толку далеку. Се разминавме, а таа само гледаше надоле и одеше.
Започна школската година. Секој ден се надевав дека ќе ја видам на автобуска. Толку многу го посакував тоа. Правев планови како да и' пријдам, што ќе и речам ама сето тоа беше залудно затоа што не е исто да си замислуваш како стоиш и да стоиш покрај неа. И дојде денот кога повторно ја видов. Се здрвив и не и' реков ништо.
Кога си дојдов дома од школо и' кажав на сестра ми за девојчето што ми се допаѓа, а таа ми рече дека се поздравувала со неа ама не знаела како се вика. Ја замолив да дознае и дозна. Ми кажа како се вика, а јас бев пресреќен.
И, како и секогаш, тогаш кога најмалку се надеваш тогаш ќе ја видиш. Ја видов како зборува со едно дете со кое учиме во исто школо. Го замолив да и' го земе бројот кога ќе ја види пак. За два дека ми го кажа бројот. Се израдував. И' пишав порака. Ми врати. Уште еднаш така и се запознавме малку од малку. И' пишав дека сум ја видел неколку пати и дека ми се допаѓа и ми рече следниот пат кога ќе ја видам на автобуска да и' пријдам.
И се случи и тоа. И пријдов, се запознавме, разговаравме. Не дознав нешто посебно за неа. А и колку може да се дознае од прв пат видување?! Доволно. Се видовме уште неколку пати после тоа.
  Тој ден околу полноќ требаше да тргнеме на екскурзија од школо. Јас како што сум таков си брзам малку, и' пишав дали има дечко. Таа ми врати дека нема дечко и дека не сака да ми ја расипе екскурзијата ама има некој што и значи многу иако не е со него. А мене ми се наполнија очите со солзи. Знам дека нема зошто ама премногу се надевав дека нешто ќе биде со неа. Тргнавме на екскурзија. 3 дена требаше да бидеме таму.
Ноќта помеѓу првиот и вториот ден не заспав. Цело време мислев на неа. Смислив добра порака и и' ја пратив. Беше нешто да ми даде шанса да се обидеме да бидеме заедно. А таа ми врати дека не можела и дека не сакала да ме повреди затоа што знае дека има чувства кон другиот. И тука застанав. Повеќе не се обидов. Сега само се поздравувавме некогаш кога ќе се видиме.
  Сестра ми ми кажа дека ја видела со дечко и', а мене тогаш ми падна некако тешко. Не знам зошто. И тоа беше се' сега за сега.

ЗАКЛУЧОК: Кога ќе видиш некој да ти се допаѓа, се' додека не се запознаете убаво, не излезете на кафе, во кино или било каде, не се надевај дека може да биде нешто со него. Биди cool, одесувај се како со другар затоа што ако се надеваш на нешто и ако не биде ништо ќе се чувствуваш глупаво, понижено, ќе ти биде тешко кога ќе ја/го видиш или ќе ти кажат дека е со друг/а.

Прочитајте повеќе