Зашто секогаш ние што сакаме, ние сме тие повредените? Зашто неможе еднаш и на нас да ни се посреќи и да бидеме со личноста со која посакуваме и да бидеме среќни заедно? Зар тоа е толку тешко? Зашто оној горе прави да патиме? Нè чува од погрешни избори? Чува некоја подобра личност за нас? Епа јас несакам подобра, јас ја сакам неа и сакам да сум со неа, немора да чува ниту една подобра затоа што она е најдобра.
Сакам да ѝ кажам дека она прави да се смеам и кога не е присутна, убаво ми е времето што го поминувам со неа, имам за кого да се надевам дека ќе го видам кога ќе се вратам дома... Ме нервира понекогаш кога не ми кажува што ѝ е, а знам дека ѝ e нешто... ама сите ние имаме маани, нели? Ќе се чуеме потоа и работите ќе дојдат на свое место... Исто така сакам да знаеш и додека не се видиме не губам надеж за нас. Кога ќе ме погледнеш во очи и ќе ми кажеш дека меѓу нас нема да биде ништо, тогаш ќе сфатам дека е готово. А до тогаш, таа мала искра на надеж ќе биде онаа која ќе ме заспива секоја вечер и ќе ме буди секое утро.
Добра ноќ Бебе, слатко сонувај :)

Прочитајте повеќе