И повторно отчукува полноќ. Колку повеќе навлегувам длабоко во ноќта така чувствувам како болката се подлабоко се пробива во мојата душа. Што ли правиш ти сега? Можеби заспиваш со нејзиното име на усните, можеби ја повикуваш нејзе како што те барам јас тебе токму сега! Или можеби веќе спиеш и ја гледаш неа во сонот, како го кажува твоето име кое претставува светилиште за мене. А некаде во далечината во најскриениот дел од сонот стојам јас како едноставна маглина на сронат прав, како бледа илузија на девојката која те сакаше со целото свое срце, но ти ја пропушти шансата да бидеш вистински сакан. Можеби в зори ќе се разбудиш помислувајќи на неа, но еден ден бакнувајќи ги нејзините усни ќе се сетиш на моиве кои толку страсно посакуваше да ги почувствуваш, можеби еден ден гледајќи ги нејзините очи ќе се сетиш на моиве на кои тивко успеваше да им украдеш безброј погледи и ќе сфатиш дека само јас бев таа која вреди да ја сониуваш и само за неа да се будиш!

Прочитајте повеќе