Очи со боја на тага. Очи со боја на море. Тие се преливаат и се како солза чисти. Тагата во нив отскокнува и погледот кои го имаат е таинствен, како да е полн со солзи, со страдање, со некоја скриена болка можеби... Тие замајуваат со својата длабочина, со своето синило кое се прелива, се разбранува и станува зелена. Во најдлабокиот дел од нив, се гледа носталгија... Таа носталгија останала длабоко да живее во нив. Да не биде искажана и да не биде испливана на површината од водата. Секоја капка пролиена од тие очи значи посебна тага... За изгубеното пријателство, стариот дом, училиштето, градот, љубовта. Можеби еден ден во тие сини насолзени очи ќе се врати светлината. Онаа која порано блескаше и можеше да се забележи од далеку. Но знам дека таа светлина ќе успее да се врати. Повторно над тие сини бранови ќе огрее сонце... И солзите од очите кои течат ќе престанат. Тие очи со тага, со болка, со страдање... Тие очи....Тоа се моите очи...

Прочитајте повеќе