Можеби бев малечка, но сакав да знам, сакав да го запознаам непознатото да го засакам невозможното и да... тоа се случи кога животот ме остави на непознатиот пат, патот до него, до моето идеално совршенство, до мојата љубов... опиена од тоа отровно вино чекорев по бодликавиот пат кој секогаш имаше ист крај, а тогаш... тага, солзи, патење и пак... солзи, солзи и само солзи. Но сега сваќам во животот треба да навикнеме и на порази иако тие се дел од една невидлива битка, порази за кои самите сме криви и да... тоа беше мојот најголем пораз што треба да се навикнам да живеам без него затоа што изгубив, без борба, а тоа е нешто што не можам да го прифатам мирно и со крената глава! Сега го има друга и само се надевам дека ќе биде среќен со неа...

Прочитајте повеќе