Колку боли љубовта што ја чувствувам за тебе?! Срцево ми е скршено, а колку и да се обидувам да те заборавам, не можам. Зошто во мене има нешто што е посилно од заборавот. Не можам ни за миг да ги отстранам мисливе од твоите прекрасни очи, тој немир што ми го создаваат. Како да избегам од твојата насмевка? Ти ми го освои срцево само со еден поглед, само со една волшебна насмевка. Толку беше потребно за да те засакам. Но што вреди мојата љубов... ти си со друга... далеку од мене. Тоа премногу боли, а уште повеќе тоа што никогаш не ме сакаше како јас тебе. Не знам дали ќе изнајдам храброст да ти признаам колку многу те сакам (а можеби и не треба но...) не знам дека сето тоа ти, го насетуваш, а не веруваш, дека сепак јас со моите 15 години можам да те сакам. Сета тага што ја чувствувам ќе ја скријам длабоко во себе. И никој нема да забележи колку страдам за тебе. А и не треба. Тагата нека биде само моја зашто сепак мене ме боли не треба и другите да имаат товар, јас ќе бидам (ќе изигрувам среќна девојка), а всушност... самата знам колку е огромна болката во мене. Не знам дали ќе можам да скријам, да бидам толку убедлива колку што викам... Зошто ете, кога ќе те видам затреперувам, чувствувам дека срцево ми е подготвено за експлозија. Тогаш никој и нешто не постои околу мене освен ти. Но сепак во мене постои нацеж дека сепак барем малку нешто ти значам колку и да е мало тоа, а совен тоа не сакам да се залажувам... колку и да ми е празен животот без тебе, морам да продолжам понатаму. Дури и тоа да биде без тебе... А и да ти посакам среќа љубов моја. Ти тоа го заслужуваш без разлика дали ме сакаш или не... како и да е само те молам... Не мораш да ме сакаш, но верувај дека те сакам... од нејзината 15та таа не може да сака... само тоа те молам верувај... А за мене „не грижи се“ јас вака или така на овој или на оној начин... ќе туркам некако и знај дека во иднина јас ќе те сакам, но не и вечно се надевам, така да... искористи го тоа додека сеуште можеш...

Прочитајте повеќе