Види... сега јас сум на другата сртана од кругот. А ти? Ти тагуваш. И треба да тагуваш, зошто јас не сум само лик ни само име, туку жива казна која вечно ќе те потсетува на минатото. Сега тагувај долго во бесоните ноќи и немој да пиеш зошто виното нема никогаш да ме избрише од твоите усни. Тагувај кога ќе ги видис моите кафени очи, ледени и светли и мојот лик како пајажина, прозирен и срушен. Тагувај и не врти се назад. Ако си убеден дека сеуште си во право, биди и тогаш горд како и секогаш. Тагувај зошто ќе те следи мојата слика и ќе те боли тоа што некоја ќе има нешто што имам јас. Но тогаш не ме викај, зошто моето име згасна. Се изгуби во времето. Го избледеа и искинаа солзите. Тагувај како што јас тагував по долгите бессони ноќи и пишувај стихови. И јас нека бидам таа што допрела длабоко во тебе. Тагувај зошто сè се враќа. Кога ќе се сетиш на мене, ќе го видиш минатото и ќе почувствувас горчина… А зошто? Затоа што бев само минута во твотие часови, само капка вода во океанот на твоите страсти. Бев една сосема незначајна ѕвезда во твоето созвездие. Само момент на сјај на твоето лице. Но кругот се врти. Сега и двајцата знаеме дека љубовта значи да земаш и да даваш. Да патиш и да се надеваш, да плачеш и да се радуваш, да страдаш и да тагуваш. Дека таа може да се роди од љубопитство и да трае од навика… Сфативме дека е една долга можност за болка, а првата воздишка на љубовта е последна на разумот и на мудроста.
Велат: “Работата заврши ја до крај или воопсто не ја почнувај!” Јас сега се обидувам да ставам крај на оваа фарса. Ги бришам од сеќавање тие кои ми нанесоа болка и продолжувам да чекорам по патот на љубовта кој не постои. А се ова е затоа што самата згрешив. Ѓаволот да го следев ќе го стигнев, но јас следев човек без чувства. Каменот да го сакав ќе го сронев од мојата љубов, но јас сакав човек без срце. По мртовец да плачев ќе го оживеев со моите солзи, но јас плачев по човек без душа. Да... солзите се тивок јазик на болката, а кога окото не гледа, срцето страда.
Смешно е тоа што самата сум свесна за сè. Што те проценив од самиот почеток, но сепак не сакав да верувам дека тоа што го гледам е вистина. А таквите како тебе многу работи би отфрлиле од својот живот, кога не би се плашеле дека некој друг ќе ги земе. Можеби и тоа е причина што ти ме чуваше до себе... Но ниту ме имасе, ниту ме пуштасе да одам. Не е важно каде и не е важно со кого, важно е дека ќе бев подалеку од тебе и немаше да патам. Но како и да е јас нема да ти вратам за ништо, затоа што тие што патат, па враќаат се далеку од љубов. Ако вистински сакаш немаш срце да врати без разлика на тоа колку те повредиле.
Сепак сето ова ми беше една огромна животна лекција од која извлеков поука: “Надевај се, но никогаш не очекувај!”

Прочитајте повеќе